Peugeot Django
Genieten
Wij hebben er een kleintje bij
Vandaag is het dan eindelijk zover,
ons kleintje zal aan de familie worden
toegevoegd.
De laadklep werd geopend en direct viel de mooie blauwe Django sport in het oog, jemig wat issie mooi.
Even later stond het kleine blauwe kunstwerkje bij ons in de tuin te glimmen, net als wijzelf overigens.Nou ja, wij niet blauw maar wel glimmend van blijdschap.
Wij wilden allemaal direct een stukje gaan rijden maar het ontbijt stond ook te wachten. Ik kan jullie zeggen dat bij de aanblik van zo'n geweldige leuke Django in de tuin, zelfs het ontbijt beter smaakt.Ja en sterker nog, ik had zelfs zin om naar mijn werk te gaan.
Zo'n jonge telg geeft weer nieuwe energie in het gezin.
Een kleintje?
Zeker als de reis "rund um hause" is en het is ook nog eens lekker weer,
is het heerlijk om in een zomerse outfit te gaan tuffen.
Je
stapt gewoon op, zonder je eerst weer af te hoeven vragen waar je helm
nu weer is gebleven. Dat gedoe met die motorbroek, jas en handschoenen
kan ook even vergeten worden.
Je pakt de Django, slingert hem aan en laat de wind heerlijk door de haren waaien. Wat is dat leuk!
Ik pas mijn eerdere zin hierbij dan ook een beetje aan;
Op een scoot rijden is het leukste dat er is!
Een kleintje erbij? hoor ik sommige van jullie denken.
Begrijpelijk want de Peugeot Django is geenszins klein en toch issie dat voor mij.
Als
rasechte Big Scoot rijder vertoef ik zeer regelmatig achter het stuur
van een 600cc motorscooter, vergeleken daarbij is een snorscooter een
"kleintje"
Maar wat moet je dan met een snorscooter Guido?
Op
de Big scoot rijden is zo'n beetje het mooiste wat er is, je gaat
lekker snel en de wereld ligt aan mijn voeten. Als vanzelfsprekend stap
je alleen op zo'n motor als je ook de juiste beschermende kleding aan
hebt en laat ik daar nou net niet altijd evenveel zin hebben.
Leuk, als je er aan toe komt
Ik wist al een paar weekjes dat de
Django er aan kwam en keek er met groeiende zin naar uit. Ik zou hem overal mee
naar toe nemen en trots showen aan de rest van de wereld.
Maar dat loopt even iets anders.
Als een soort tijger die achter een boom wacht tot zijn prooi voorbij komt
lopen, zo moet ik mijn kans afwachten om de Django te bemachtigen.
Lastig wel, want er is in dit verhaal slechts één prooi en er staan 5 tijgers
in het bos. Helaas ben ik niet meer de jongste tijger en heb dus mazzel als er
nog een stukje voor mij over blijft.
De Django is onder andere naar Nijmegen stad geweest met mijn vrouw Yvonne
en onze dochter Sarai achterop. Nu komen de dames van zo'n dagje shoppen
altijd al wel blij en voldaan naar huis maar met de Django was het wel extra
leuk geweest "dat gaan we vaker doen" .
Of dat nu komt doordat ze zo heerlijk comfortabel naar de stad konden rijden of
door alle aandacht van de achterom kijkende mannen, ik heb geen idee?
Ik weet
dat deze nieuwe telg mij een hoop leuks gaat opleveren maar heb nu wel door dat
het ook aan de basis van wat extra uitgaven zal staan ;-)
Best spannend allemaal.
Nikki, onze oudste
dochter was misschien wel het meest ongeduldig toen wij nog op de Django
moesten wachten.
"Pap nog een weekje, dan komt ie."
"Nog 6 dagen, 5dagen, 4, 3, 2, morgen hebben we de Django papa".
En omdat ze de
dag van levering niet thuis was ging regelmatig de Whatsapp pingel af.. "Issie
er al pap?"
Trillerig en onzeker zat
ze dan voor het eerst op de Django.
"Zo hey, die is breed!"
Dat issie inderdaad, een niet zo'n hoge maar brede scooter. Hierdoor konden
haar voeten maar net aan de grond.
Gassen, remmen, sturen, voeten aan de grond en dan ook nog op het verkeer letten,
veel handelingen voor iemand die het toch al een beetje spannend vindt. Ook best
lastig om te remmen en tegelijk ook het gas los te laten, een klassiek probleem
dat ze al snel onder de knie kreeg. Een paar keer op en neer door de straat,
steeds iets minder slingerend en toen plots een straatje verder waardoor ik
haar niet meer kon zien.
Tja, en dan blijft ze voor het fijne gevoel toch net even iets te lang weg. Ze zou toch niet... ?
Neuh alles gaat goed, sprak ik mijzelf geruststellend toe.
Ahh, daar kwam ze weer de straat in rijden, haar grote brede lach en rode
wangetjes steeds duidelijker zichtbaar. Leuk, leuk, leuk, zo gaf ze aan.
Ook ik
vond het erg leuk, wist ik veel dat zij vanaf nu ook op de Django zou gaan
jagen.
Nu Ik!
Als ik snel ben.
Iedereen is het huis uit
en de Django staat nog op z'n plekje.
Toehappen dus!
Ik ben een beetje vroeger dan normaal naar mijn werk vertrokken maar dat liever dan het risico lopen dat er een kaper thuis komt en de Django weer plots verdwenen is.
Broodtrommeltje, wat fruit en een fles water onder het zadel. Ook de vest om vanavond in terug te rijden past er nog prima bij in.
Klaar om te rijden en gas geven maar.
Hij schiet lekker van z'n plek en en.. ehh.. dat was het dan ook al.
De 25km/u is vlot bereikt en de teller loopt dan nog op tot rond de 30km/u maar daar blijft het dan ook wel bij.
Is mij dat even wennen zeg!Daar waar de 600cc mij steeds verrast met het feit dat het meer kan dan
dat ik wil, rij ik nu op een scoot waarbij ik zelf meer wil dan dat het
kan.
Na een paar kilometer was gevoel en verstand weer in balans,
gingen de wenkbrauwtjes weer omhoog en trokken deze de mondhoekjes mee
die kant op.
De innerlijke strijd met de haastrijder werd gewonnen,
of moet ik zeggen dat de rust werd afgedwongen? Hoe dan ook, de rust
kwam en dat is echt heerlijk.
Lekker ontspannen op de Django met het bolletje in de zon en tijd
genoeg om van al het moois, waar je normaal snel aan voorbij gaat, volop
te genieten.
Zo gaaf dit!
Omdat het leuk is!
Ik gaf het al eens eerder aan.
Schrikbeelden van de meiden op de Django, vol beladen
met tassen van chique merken en een lach van oor tot oor, schoten door mijn
hoofd.
Hoe kon ik nu voorkomen dat de
dames net iets te vaak met die lach naar huis zouden komen?
Simpel, ik ga gewoon zelf zo vaak mogelijk met de Django op pad. Minder
uitgeven door zelf te gaan rijden,
althans dat dacht ik.
Het was een prachtige dag en op "genieten" na had ik die dag verder geen doel. Lekker even een stukje zinloos snorren.
En toen gebeurde het, op slag was ik verliefd.Wat een lijntje, kijk hoe lekker dat kontje en die mooi gevormde voorkant. Ik wist niet dat dit mij nog eens zou overkomen.
Als een soort opgewonden vogel voerde ik mijn versierdans uit door al knikkend en strak kijkend om al dat moois heen te staan draaien. Nooit eerder had ik deze gevoelens bij een auto. Helaas geeft zo'n auto niet aan of de aantrekkingskracht wederzijds is maar de Scirocco stribbelde niet tegen tijdens de aankoop.
Minder uitgeven door zelf te gaan rijden heeft net even anders uitgepakt dan
gedacht.
Maar hoe kan het nou zijn dat
ik puur op gevoel zo'n grote aankoop heb gedaan.
Normaal zou mijn verstand mij
weten te overtuigen dat zo'n aankoop ook "verantwoord" behoord te zijn. Daarmee
weet het verstand telkens weer het feestje te verpesten.
Nu echter luisterde ik
naar mijn hart, kopen gewoon omdat ik het leuk vindt.
Ik denk dat een Django dit met mensen doet. Dit leuke leeuwtje maakt mij blij
en zorgt dat ik alleen nog maar meer wil genieten.
Wij denken er al tijden aan om eventueel een snorscooter aan te schaffen.
Ons gevoel zei dat wij dit echt leuk zouden gaan vinden,
het verstand echter had het steeds over de prijs en of het wel "echt" nodig is.
Met de Django eenmaal op de stoep, ben ik tot de beslissing gekomen om vaker
naar het gevoel te luisteren. Want de Django maakt het allemaal een stuk
gemakkelijker en blijkt meer dan alleen maar handig te zijn.
Het is ook
gewoonweg erg leuk!
Zo Handig!
Wie ons kent weet dat wij een druk bestaan hebben.
De kinderen rennen op
en neer van studie naar hobby en sport. Yvon en ik werken beiden in
volcontinudienst en hebben ieder ook onze hobby's en sportmomenten.
Nu
gebeuren de meeste zaken in of in de buurt van Nijmegen, alwaar
wij ook wonen. Maar ja, van ons huis tot in het centrum is toch al snel
zo'n 10 kilometer en naar de uni of Yvon der werk is het ook altijd
nog zo'n 8 kilometer. Natuurlijk is dit goed op een fiets te doen
maar als je die afstand een paar keer per dag moet afleggen, hangt de tong
zo'n beetje op de schoenen.
Met de komst van de Django is dat allemaal een stukje gemakkelijker
geworden. De blauwe leeuw komt bij ons goed aan zijn beweging, hij kan
lekker door de Nijmeegse savanne foerageren.
Wij moesten nog wel even een systeem bedenken om alles goed in te plannen.
De speciaal aangemaakt familie-app staat sindsdien niet meer stil.
"Dibs op de Django, morgen tussen 8 en 12 uur"
staat er nu net weer te lezen.
Zo gaat dat bij ons.
Zo'n
snorscooter blijkt ook in bijzondere gevallen zeer handig te kunnen
zijn. Het bleek namelijk dat je met al dat ge-ren ook wel eens een
misstap kunt maken. Zeker als je als vijftiger nog de moves hebt van een
jonge god maar dat het lijf daar toch iets anders over blijkt te
denken.
Een pees onder mijn voet had helemaal geen zin in het sprintje
dat ik wilde aanzetten,
PATS!, ik doe niet meer mee.
Best wel een
hoog contrast zo'n roze gips tegen een felblauwe en sportief ogende
Django.
De fashion issues moesten maar even aan de kant want de scoot
blijkt het enige vervoermiddel waarmee ik mij mobiel weet te maken. Of
dit van de wet überhaupt is toegestaan is mij niet duidelijk maar ik houd
mij liever gewoon even van de domme.
